Για τα παιδιά η απώλεια των γονέων είναι το παρελθόν που σβήνει, αλλά για τους γονείς ο θάνατος των παιδιών είναι το μέλλον που σβήνει.
Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις να χάνεται κάτι που μέχρι χθες έσφιγγες στην αγκαλιά σου.
Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός,
με πήρε δίπλα του για άγγελο κι Αυτός.
Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή,
θα σας προσέχω από εκεί πάνω όλους μαζί,
κι αν θελήσεις κάτι τώρα να μου πεις,
τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δεις».
Δεν ξέρω αλλά όλα τα παραπάνω με συγκίνησαν. Κάτι ήθελαν να πουν. Σίγουρα μας κάνει να αντιληφθούμε με μια άλλη λογική τη ζωή.
Αυτο το τραγουδι το ακουσα για πρωτη φορα οταν κι εγώ έχασα τον γιο μου μιχαλακη πριν από 6-7 χρονια αργοτερα εμαθα πως το είχε γραψει καποιο παλικαρι με το ονομα γιαννης μετά παλι εμαθα πως το είχε γραψει Ο Χρηστος Καρασταθης.Οπως και να εχει
η αληθεια ειναι πως εμένα εμένα με συγκίνηση. Ίσως επειδη μετα απο 2 χρονια περιπου από τον χαμό του Μιχαλάκη εχασα και την κορη μου.
Στο νου μου έρχονται τα λόγια του π. Παϊσίου : Ο Θεός είναι Πατέρας, που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψει, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή καλύτερα, της ευλογίας.
Τελικά αυτή η ασθένεια, του καρκίνου, που τα σημάδια της έγιναν πιο συχνά από της γρίπης, γέμισε τον Παράδεισο με αγγέλους, άλλαξε ανθρώπους, τους μεταμόρφωσε, τους χάρισε μετάνοια, συγχώρηση και ένα νόημα ζωής:
Τι ευλογία πραγματικά! Εκεί ευχόμαστε να αναπαύονται και η ψυχές ολον αυτον τον αγγελον, που αποτέλεσε την αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις.
Tο ιδιο τραγουδι το εχω αναρτησει πριν μερικα χρονια μου το ειχε στειλει καποιος φιλος απο τη κρητη σε μειλ ετσι το ακουσα πρωτη φορα αν θυμαμαι καλα το 2008 μετα απο λιγο καιρο το ανεβασα με το βιντεάκι που βλεπουμε.Σκεφτηκα λοιπον να του κανω μια επεξεργασία ετσι το ακουμε τωρα επεξεργασμενο ελπιζω να σας αρεσει.
Παρακάτω παραθέτουμε το τραγούδι
Ένα δίκοπο μαχαίρι,
μπήκε απόψε στη ζωή μου,
και μου είπαν πως θα φύγω,
για ταξίδι μακρινό.
Στάζει αίμα η ψυχή μου,
που θ'αφήσω τους γονείς μου,
νε μετρούν με τη ζωή τους,
μέχρι να τους ξαναδώ.
Μάνα ηρέμησα και δεν πονάω πια,
θέλω να ξέρεις πως σε βλέπω από ψηλά.
Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός,
με πήρε δίπλα του για άγγελο κι αυτός.
Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή,
θα σας προσέχω από εκεί πάνω όλους μαζί,
κι αν θελήσεις κάτι τώρα να μου πείς,
τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δείς.
Παραπονεμένα λόγια θέλω να σας τραγουδήσω,
για τους ψεύτικους τους φίλους,
θέλω τώρα να σας πώ.
΄Ηταν δήθεν κολλητοί μου,
μα πισώπλατα εχθροί μου,
μα τους άφηνα μαζί μου,
κι ήταν φίλοι με σκοπό.
Μάνα ηρέμησα και δεν πονάω πια,
θέλω να ξέρεις πως σε βλέπω από ψηλά.
Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός,
με πήρε δίπλα του για άγγελο κι αυτός.
Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή,
θα σας προσέχω από εκεί πάνω΄όλους μαζί,
κι αν θελήσεις κάτι τώρα να μου πείς,
τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δείς. (2)....
Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις να χάνεται κάτι που μέχρι χθες έσφιγγες στην αγκαλιά σου.
Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός,
με πήρε δίπλα του για άγγελο κι Αυτός.
Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή,
θα σας προσέχω από εκεί πάνω όλους μαζί,
κι αν θελήσεις κάτι τώρα να μου πεις,
τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δεις».
Δεν ξέρω αλλά όλα τα παραπάνω με συγκίνησαν. Κάτι ήθελαν να πουν. Σίγουρα μας κάνει να αντιληφθούμε με μια άλλη λογική τη ζωή.
Αυτο το τραγουδι το ακουσα για πρωτη φορα οταν κι εγώ έχασα τον γιο μου μιχαλακη πριν από 6-7 χρονια αργοτερα εμαθα πως το είχε γραψει καποιο παλικαρι με το ονομα γιαννης μετά παλι εμαθα πως το είχε γραψει Ο Χρηστος Καρασταθης.Οπως και να εχει
η αληθεια ειναι πως εμένα εμένα με συγκίνηση. Ίσως επειδη μετα απο 2 χρονια περιπου από τον χαμό του Μιχαλάκη εχασα και την κορη μου.
Στο νου μου έρχονται τα λόγια του π. Παϊσίου : Ο Θεός είναι Πατέρας, που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψει, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή καλύτερα, της ευλογίας.
Τελικά αυτή η ασθένεια, του καρκίνου, που τα σημάδια της έγιναν πιο συχνά από της γρίπης, γέμισε τον Παράδεισο με αγγέλους, άλλαξε ανθρώπους, τους μεταμόρφωσε, τους χάρισε μετάνοια, συγχώρηση και ένα νόημα ζωής:
Τι ευλογία πραγματικά! Εκεί ευχόμαστε να αναπαύονται και η ψυχές ολον αυτον τον αγγελον, που αποτέλεσε την αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις.
Tο ιδιο τραγουδι το εχω αναρτησει πριν μερικα χρονια μου το ειχε στειλει καποιος φιλος απο τη κρητη σε μειλ ετσι το ακουσα πρωτη φορα αν θυμαμαι καλα το 2008 μετα απο λιγο καιρο το ανεβασα με το βιντεάκι που βλεπουμε.Σκεφτηκα λοιπον να του κανω μια επεξεργασία ετσι το ακουμε τωρα επεξεργασμενο ελπιζω να σας αρεσει.
Παρακάτω παραθέτουμε το τραγούδι
Ένα δίκοπο μαχαίρι,
μπήκε απόψε στη ζωή μου,
και μου είπαν πως θα φύγω,
για ταξίδι μακρινό.
Στάζει αίμα η ψυχή μου,
που θ'αφήσω τους γονείς μου,
νε μετρούν με τη ζωή τους,
μέχρι να τους ξαναδώ.
Μάνα ηρέμησα και δεν πονάω πια,
θέλω να ξέρεις πως σε βλέπω από ψηλά.
Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός,
με πήρε δίπλα του για άγγελο κι αυτός.
Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή,
θα σας προσέχω από εκεί πάνω όλους μαζί,
κι αν θελήσεις κάτι τώρα να μου πείς,
τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δείς.
Παραπονεμένα λόγια θέλω να σας τραγουδήσω,
για τους ψεύτικους τους φίλους,
θέλω τώρα να σας πώ.
΄Ηταν δήθεν κολλητοί μου,
μα πισώπλατα εχθροί μου,
μα τους άφηνα μαζί μου,
κι ήταν φίλοι με σκοπό.
Μάνα ηρέμησα και δεν πονάω πια,
θέλω να ξέρεις πως σε βλέπω από ψηλά.
Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός,
με πήρε δίπλα του για άγγελο κι αυτός.
Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή,
θα σας προσέχω από εκεί πάνω΄όλους μαζί,
κι αν θελήσεις κάτι τώρα να μου πείς,
τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δείς. (2)....
